Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

oratio excurrit

  • 1 excurro

    ex-curro, cucurrī (currī), cursum, ere
    1) выбегать, устремляться (foras, sc. domo C); вытекать, сбегать ( fons excurrit ex summo montis cacumine QC)
    2) совершать экскурсию, поездку, уезжать (in Pompejanum C)
    3) воен. совершать вылазку, делать нападение, набег (omnibus portis L; in agros Romanos L)
    4) расходиться, распространяться, перен. проявляться, обнаруживаться
    campus in quo virtus e. possit C — поприще, на котором дарования могут развернуться
    oratio excurrit pariter cum sententia Cречь развивается параллельно с развитием темы (т. е. не прерывается отступлениями)
    5) выступать, выдаваться (in aequora O; promunturium excurrit in altum L); простираться ( usque ad mare QC)
    6) оканчиваться (versus in quinque syllabas excurrit Q)
    7) быть в излишке, превышать ( decem — sc. auri pondo—et quod excurrit Dig)
    9) обходить молчанием (multa, ne modum excedam, excurro Sen)

    Латинско-русский словарь > excurro

  • 2 excurro

    ex-curro, cŭcurri (Plaut. Most. 2, 1, 12; Liv. 1, 15 et saep.;

    less freq. curri,

    Liv. 25, 30), cursum, 3, v. n. and a.
    I.
    Neut., to run out or forth, to hasten forwards.
    A.
    Lit.:

    cum se excucurrisse illuc frustra sciverit,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 125:

    excurrat aliquis, qui hoc tantum mali filio suo nuntiet,

    Cic. Verr. 2, 1, 26, § 67:

    mandavi utrique eorum, ut ante ad me excurrerent, ut tibi obviam prodire possem,

    id. Fam. 3, 7, 4: excurristi a Neapoli, Caes. ap. Prisc. p. 901 P.:

    dum panes et cetera in navem parantur, excurro in Pompeianum,

    make an excursion, Cic. Att. 10, 15, 4;

    so of a long journey: in Graeciam,

    id. ib. 14, 16, 3;

    of eagerness in applauding a speaker: proni atque succincti ad omnem clausulam non exsurgunt modo, verum etiam excurrunt,

    Quint. 2, 2, 12:

    in crucem,

    to go to destruction, go to the devil, Plaut. Most. 2, 1, 12:

    ad hominem Dei,

    Vulg. 4 Reg. 4, 22.—
    b.
    In partic., milit. t. t., to sally forth, to make an excursion or irruption:

    sine signis omnibus portis,

    Liv. 29, 34, 11:

    in fines Romanos excucurrerunt populandi magis quam justi more belli,

    id. 1, 15, 1 Drak. N. cr.:

    Carthago excurrere ex Africa videbatur,

    Cic. Agr. 2, 32, 87:

    excursurus cum valida manu fuerat,

    Just. 13, 5.—
    2.
    Transf., of inanim. or abstr. things.
    a.
    In gen., to go forth, issue forth:

    fons ex summo montis cacumine excurrens,

    Curt. 3, 1, 3; Pall. Nov. 15, 1:

    nec recisis qui a lateribus excurrant pampinis,

    shoot forth, Plin. 17, 23, 35, § 212:

    quorum animi spretis corporibus evolant atque excurrunt foras,

    Cic. Div. 1, 50, 114.—
    b.
    In partic.
    (α).
    Of localities, to run out, project, extend:

    ab intimo sinu paeninsula excurrit,

    Liv. 26, 42, 8:

    Sicania tribus excurrit in aequora linguis,

    Ov. M. 13, 724:

    promontorium in altum,

    Liv. 32, 23, 10 Drak.:

    dorsum montis in Persidem,

    Curt. 5, 3:

    promontorium per Creticum mare,

    Plin. 5, 5, 5, § 32.—
    (β).
    In specifications of measure, to be over and above, to exceed (late Lat.; cf.

    Krebs, Antibarb. p. 435): decem (auri pondo) et quod excurrit,

    and something over, Dig. 16, 3, 26:

    viginti et quod excurrit annorum pax,

    of twenty years and upwards, Veg. Mil. 1, 28. —
    B.
    Trop., to run or spread out, to extend, display itself:

    campus, in quo excurrere virtus posset,

    Cic. Mur. 8, 18: quid est, cur insistere orationem malint quam cum sententia pariter excurrere? qs. to keep pace with, id. Or. 51, 170:

    ne oratio excurrat longius,

    to run out to too great length, be prolix, id. de Or. 3, 49, 190:

    extra ordinem excurrens tractatio,

    Quint. 4, 3, 14:

    paeone dochmioque, quorum prior in quatuor, secundus in quinque (syllabas) excurrit,

    id. 9, 4, 79:

    praecoces germinationes,

    Plin. 17, 2, 2, § 16: in hos quoque studiorum secessus excurrit, qs. makes excursions, Quint. 10, 5, 16:

    in pericula,

    Sen. Ben. 2, 34 fin.:

    quia in hoc tempus excurrit donationis eventus, quo,

    extends, Dig. 24, 1, 10: quaedam (in periodo) quasi decurtata... productiora alia et quasi immoderatius excurrentia, running out, stretched out (the figure being taken from places which run out or project, v. above), Cic. Or. 53, 178.—
    (β).
    To run out, end, terminate, of verses:

    in quatuor syllabas,

    Quint. 9, 4, 79.—
    II.
    Act. (very rare).
    A.
    To run through a place;

    trop.: prope jam excurso spatio,

    Ter. Ad. 5, 4, 6; cf. Lachm. ad Lucr. p. 210.—
    B.
    To pass over, omit something in speaking:

    a quo multa improbe sed venuste dicta, ne modum excedam, excurro,

    Sen. Contr. 5, 34 med., p. 374 Bip.

    Lewis & Short latin dictionary > excurro

  • 3 excurro

    excurro, ĕre, excurri (excucurri, arch.), excursum - intr. - [st2]1 [-] sortir en courant, courir en toute hâte, accourir; faire des sorties, faire des excursions. [st2]2 [-] sortir. [st2]3 [-] s’étendre hors de, se prolonger, se déployer, s'avancer. [st2]4 [-] excéder, être excedant. [st2]5 [-] se donner carrière.    - in fines Romanos excucurrerunt, Liv. 1.15.1: ils firent une incursion sur le territoire romain.    - excurrat aliquis qui hoc tantum domestici mali filio nuntiet, Cic. Verr. 2, 1, 26, 67: que quelqu'un parte vite annoncer à son fils le grand malheur qui touche sa famille.    - ab intimo sinu paeninsula excurrit, Liv. 26, 42, 8: au fond du golfe s'étend une presqu'île.    - excurrere in quatuor syllabas, Quint. 9, 4, 79: se terminer en quatre syllabes.
    * * *
    excurro, ĕre, excurri (excucurri, arch.), excursum - intr. - [st2]1 [-] sortir en courant, courir en toute hâte, accourir; faire des sorties, faire des excursions. [st2]2 [-] sortir. [st2]3 [-] s’étendre hors de, se prolonger, se déployer, s'avancer. [st2]4 [-] excéder, être excedant. [st2]5 [-] se donner carrière.    - in fines Romanos excucurrerunt, Liv. 1.15.1: ils firent une incursion sur le territoire romain.    - excurrat aliquis qui hoc tantum domestici mali filio nuntiet, Cic. Verr. 2, 1, 26, 67: que quelqu'un parte vite annoncer à son fils le grand malheur qui touche sa famille.    - ab intimo sinu paeninsula excurrit, Liv. 26, 42, 8: au fond du golfe s'étend une presqu'île.    - excurrere in quatuor syllabas, Quint. 9, 4, 79: se terminer en quatre syllabes.
    * * *
        Excurro, excurris, excurri et excucurri, apud Plautum et Liuium, excursum, excurrere. Plaut. Courir et aller en diligence.
    \
        Excurremus legati ad Pisonem. Cic. Nous ferons un tour en diligence par devers Pison.
    \
        Excurrere dicuntur milites. Liu. Quand ils font des courses sur les ennemis.
    \
        Excurrere. Liu. Faire une saillie, Sortir hors les allignements.
    \
        Peninsula excurrit. Liu. S'estend et va en alonguissant.
    \
        Excurrit etiam oratio. Cic. Qui sort hors de propos.
    \
        Excurrunt germinationes. Plin. S'advancent et se hastent.
    \
        In pericula excurrere. Senec. Se mettre en danger et s'adventurer sans adviser comment.
    \
        Summa excurrens. Paulus. Somme brisee ou rompue.
    \
        Decem, et quod excurrit. Paulus. Dix pieces d'or, et tant de solz.

    Dictionarium latinogallicum > excurro

  • 4 ex-currō

        ex-currō cucurrī or currī, cursus, ere,    o run out, run forth, hasten forwards: excurrat aliquis, qui hoc nuntiet: ad me: in Pompeianum, make an excursion: excurso spatio, traversed, T.—Esp. in war, to sally forth, make an incursion: in finīs Romanos, L.: ex Africā.—To go forth, issue forth: animi spretis corporibus excurrunt foras.—To run out, project, extend: ab intimo sinu paeninsula excurrit, L.: (Sicania) in aequora, O.—Fig., to run, spread, extend, display itself: campus, in quo excurrere virtus posset: cum sententiā pariter, keep pace with: ne oratio excurrat longius, be prolix.

    Latin-English dictionary > ex-currō

См. также в других словарях:

  • POLITICI Versus — peculiare carminis genus, quod in recentiorum Graecorum libris frequenter occurrit. Abludunt autem non multum versus hi ab eo versuum genere, quos Dithyrambicos dixêre Veteres: Ut enim ii nullum numerorum, nullam carminum recurrentium certam… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Karl von Utenhove — Karl (Karel, Carolus) von Utenhove, Herr van Nieuwland (* 18. März 1536 in Gent; † 31. August 1600[1] in Köln) war ein flämischer humanistischer Gelehrter (Philologe) und Dichter, der in Basel, Paris, London und am Niederrhein wirkte …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»